Bilim insanları bu konunun üzerine giderek, bir insan öldüğünde anıları da onunla birlikte ölür mü? Bu anıları geri çağırmak mümkün mü? sorularına cevap aradı.
Peki ulaşılan sonuç ne yöndeydi?
Ancak bu teknik olarak oldukça zorlayıcı bir süreç. Yine de günümüz teknolojisi ile anılar, şu şekilde çağrılabiliyor: İlk olarak beyinde, belirli bir anıyı kodlayan beyin hücreleri veya nöronlar kümesi tanımlanıyor.
Fakat bunların birbirlerine nasıl bağlı olduğunu anlamak önemli. Devamında nöronlar, beynin çalışma şeklini taklit eden ve bir makine öğrenme algoritması olan sinir ağlarını oluşturmak için etkin hâle geliyor.
Kısa ve uzun vadeli anılar hipokampüste oluşuyorken duygular ve diğer duyusal ayrıntılar, beynin diğer kısımlarında, belleğin farklı yönlerini depoluyor. Ayrıca tek bir anı ile ilişkili olan nöron grupları, beyinde “engram” ismi verilen fiziksel bir iz bırakıyor.
Örneğin fare beyinlerini inceleyen sinir bilimciler, hipokampüslerde engramlar tespit ettiler. Yani korkuya sebep olan bir anı, belirli beyin hücreleriyle ilişkiliydi.
Yani bir anı tetiklendiğinde, beynin farklı bölgelerinde depolanabilen bu gruplar arasında, sinaps zinciri başlıyor. Başlangıçta, esas olay sırasında aktif olan nöronlar, bir engram oluşturuyor. Fakat bu anılar zamanla beyinde pekiştirildikçe farklı yerlere hareket ediyor.
Öte yandan insan hafızaları epey karmaşık. Özellikle de konumlara, ilişkilere veya becerilere bağlı olabilen uzun vadeli hafızaların anlaşılması daha da güç. Çünkü hafızanın ayrı bölümleri, beynin her yerine dağılmış durumda.
Özetle ölen bir insanın beyninden anıları çağırmak, tahmin edeceğiniz üzere oldukça zor. Ancak insan beyninin, hafızanın ve nöronların dilini çözmeye çalışan bilim insanları, bunun zor da olsa mümkün olabileceğini ifade ediyor.
Yorumlar (0)