Orta Çağ’da da şimdi de cadının “sivri uçlu siyah şapkası” oldukça meşhur. Masallara bile konu olan bu olayın sizce esas sebebi ne olabilir?
İşte tüm bunlar, uzun bir tarihe dayanan ve zamanla nasıl şekillendiğini gösteren ilginç bir hikâyeye sahip. Gelin bu hikâyeye yakından bakalım.
17. yüzyılın ortalarında İngiltere’de Hristiyan mezheplerinden memnun olmayanlar tarafından ortaya çıkmış bir mezhep olan Quaker hareketinin yükselişi ile dini inançlarıyla çarpıcı bir görünüm bir araya geldi: Sivri uçlu, konik şapkalar.
Bu şapkalar, Quaker kadınlarının sembolik giysilerinden biri hâline gelmişti ve zamanla cadı şapkası olarak bilinen bir imajı da güçlendirdi.
Kadın ve erkeklerin eşit olduğu ve kadınların vaiz olabileceği fikri, geleneksel İngiliz monarşisine ve Kilise’ye karşı bir tehdit olarak görülüyordu. Bu yüzden Quaker’lar cadılıkla suçlandı.
Bu da zamanla "cadı şapkası" olarak bilinen geleneksel bir imajı pekiştirmiş oldu. Fakat cadı şapkasının kökeni sadece burayla sınırlı değil. Orta Çağ Avrupa’sının bazı bölgelerinde, Yahudi erkeklerin giydiği sivri uçlu başlıklarla ilişkilendirilmeye başlandı.
Yahudiler, kimliklerini belirginleştiren bir simge olarak bu şapkayı giymeye başladılar. Böylece cadı şapkasının kökeni hem dini inançların hem de toplumsal zorlamaların karmaşık bir etkileşimiyle şekillenen ilginç bir hikâyeye sahip oldu.
Siyah elbiseler, siyah çizmeler ve sivri uçlu, geniş kenarlı siyah şapkalar... Tüm bunlar zamanla bir cadıyı tanımlayan belirgin özellikler hâline geldi.
Hepsi de belirli bir topluluğu veya inancı temsil etmek için kullanıldı. Zamanla bu şapkalar, kara büyü ve cadılıkla özdeşleşti.
Bugün, gerçek cadılar sivri şapka takmasalar da bu şapka, pop kültürde ve hikâye kitaplarında hâlâ karanlık büyücülük sembolü olarak kaldı.
Yorumlar (0)