Çocukların ara sıra toprakta oynaması, onların yararına mıdır yoksa zararına mı? Yani buna izin verelim mi? Yoksa vermeyelim mi?
Gelin, toprağın çocuklara iyi gelip gelmediğine bakalım.
Bir çocuğun bağışıklık sistemi, hayatının ilk yıllarında oluşmaya başlar. Aslında vücuttaki koruyucu hücre ordusu, vücudun kendi hücreleri ile virüsler ve bakteriler gibi zararsız veya hastalık yapıcı yabancı maddeler arasında ayrım yapmayı öğrenmelidir. Yani vücut, bu maddelere saldırmak için yapıcı patojenleri tespit etmelidir.
Ayrıca bir teoriye göre küçük yaşlarda ne kadar mikroba maruz kalınırsa, mikrobiyomlar da o kadar çeşitli olur ve bağışıklık sistemi de vücuda gelen zararlı mikropları o kadar kolay ve hızlı tanıyabilir.
Bir araştırmaya göre de bir çiftlikte veya evcil hayvanlarının olduğu bir evde büyüyen çocukların alerji geliştirme olasılığı, kent ortamında veya evcil hayvansız ortamlarda büyüyen çocuklara göre çok daha düşüktür.
Örneğin Finlandiya’da yapılan bir araştırmada, şehirde büyüyen çocukların bağışıklık sisteminin, orman veya köylerde yaşayan çocuklara göre çok daha kötü olduğu görüldü. Çünkü toprakta oynayan çocukların ciltlerinde, çeşitli zararsız bakteriler vardı.
Yine kanlarında daha fazla bağışıklık düzenleyici hücre ve sinyal molekülü tespit edildi. Aslında bu durum da topraktaki bakterilere maruz kalmanın, bağışıklık sisteminin olgunlaşmasına yardımcı olduğunu gösterir nitelikte.
Benzer şekilde bu yıl içinde yapılan bir İsveç araştırması da süt çiftliklerinde büyüyen veya evcil hayvan besleyen çocukların alerji oranlarının, bu tür ortamlarda büyümeyenlere göre daha düşük olduğu görüldü. Yine bu çocukların bağırsaklarındaki zararsız madde sayısı çok daha fazlaydı.
Özetle çocukların zaman zaman toprağa temas etmesi ve topraklık alanda oynaması, düşünülenin aksine zarar değil fayda sağlar. Çünkü çocukların bağışıklık sistemi çok erken yaşlarda gelişmeye başlar ve bu dönemde çeşitli alerjenlerle, mikroplarla veya bakterilerle tanışmaları onları çok daha sağlıklı yapar.
Yorumlar (0)